به عنوان یک مادر، شخصا همیشه دغدغه این را داشتم که کودکم وزن کافی گرفته و از لحاظ جدول سلامت در زمره کودکان سالم قرار بگیرد. خوب به یاد دارم وقتی که فرزندم تازه متولد شده بود من به عنوان مادری که همیشه دوست داشتم بهترین کارها را برایش انجام دهم و به بهترین نحو پرورشش دهم، دچار وسواس فکری شده بودم.
به گونه ای که حتی با وجود مراجعه به متخصصین اطفال باز سعی می کردم که از مادران با تجربه و به اصلاح افرادی که آنها را قبول داشتم، سوالات خود را در مورد راه های افزایش اشتهای کودکان مطرح کنم.
راههای زیادی را امتحان کردم و بنا به گفته متخصصین از ترفندهای افزایش اشتهای کودکان و از انواع شربت افزایش اشتها کودکان استفاده کردم، اما باز هم فکر می کردم که فرزندم به اندازه کافی قوی نیست.
انقدر استرس داشتم که گاها بدون توجه به نام انواع شربت اشتها برای کودکان، دو نوع از آنها را همزمان به کودک بی زبانم می خوراندم و فکر می کردم که حق مادری را به جا میاورم.
یک زمان به خود آمدم که داشتم شیشه های خالی شربت اشتها آور برای کودکان را دور می انداختم. وقتی توجه کردم دیدم که قریب به 9 نمونه از بهترین شربت اشتها آور برای کودکان را به زعم خودم به کودک دلبندم خورانده بودم، بدون اینکه توجه کنم این داروهای افزایش اشتها در کودکان می تواند چه تاثیرات منفی بر جسم کودکم باقی می گذارد.
بعد از این اتفاق که البته نقطه عطفی در زندگیم بود سعی کردم که خودم به دنبال کسب اطلاعات کافی در تمامی زمینه های مربوط به پرورش و تغذیه فرزندم بروم و گول تبلیغات رسانه ای و یا گاها اطلاعات نادرست افراد را نخورم. در این راه اطلاع زیادی کسب کردم که دوست دارم به عنوان مادری که همواره دغدغه سلامت فرزندم را داشته ام، با شما در میان بگذارم.
قبل از هر چیز بعد از کلی پرسش و تحقیق و مطالعه در مورد شربت اشتها آور و چاق کننده کودکان متوجه شدم که تمامی داروهای افزایش اشتهای کودکان نوعی آنتی هیستامین هستند که موجب می شوند اشتهای کودک تحریک شده و یا به نوعی افزایش پیدا کند.
به عنوان مثال داروی اشتها آور کودکان با نام سیپروهپتادین، دارویی است که در اکثر مواقع برای درمان آلرژی های فصلی و یا آلرژی های پلاسما و خون تجویز می شود.
حال تصور کنید که ما این دارو را به عنوان داروی اشتها آور کودکان به فرزندمان بخورانیم. شاید در ظاهر به هدف مورد نظرمان که افزایش اشتهای کودکمان است برسیم، اما قطعا آن را دچار عوارضی می کنیم که خودمان هم از آن بی اطلاعیم.
من در این مورد تجربه خوبی دارم. بعد از اینکه با متخصص اطفال کودک صحبت کردم، کمی خیالم راحت تر شد. مطابق با گفته پزشک کودکم،” تمامی کودکان به طور غریزی برای حفظ حیات شان نیاز دارند که غذا بخورند، مگر آن که بنا به دلایلی دچار بی اشتهایی کاذب شده باشند.
حال که تا حدودی در مورد چگونگی مکانیسم داروهای اشتها آور کودکان، اطلاعاتی به دست آوردید دیگر نگران این نباشید که “برای افزایش اشتها کودکان چه باید کرد”
من که در حال حاضر کودکم، نوجوان رشید 13 ساله ای شده است، باید بگویم که من هم جز مادرانی بودم که از ترس رشد ناکافی دلبندم مدام به دنبال داروها و مواد غذایی بودم که اشتهای کودک را افزایش دهد. مدام در ذهنم از خود می پرسیدم که “چه چیزی اشتهای کودک را زیاد میکند” و این سوال برایم تبدیل به نشخوار ذهنی شده بود که پیوسته در حال مرور بود.
تنها با گذشت زمان متوجه شدم که واقعا آنقدر نیاز به وسواس و نگرانی در مورد رشد کودک نیست. نباید در این مورد خیلی نگران بود چرا که فرزندان ما نیز به مانند طبیعت آفرینش به مرور و به آرامی و در زمان خود به صورت طبیعی رشد متناسبی داشته و از هر جهت کامل می شوند.
پس باید ضمن مراقبت های پزشکی و تغذیه ای و پرورشی از کودکان، صبور بود و رشد آنها را به طبیعت سپرد”